مقدمه :

غذای حلال در نورانیّت قلب و غذای حرام در تاریکی و سلب سعادت تأثیر تامی دارد و لذا آنهایی که طالب سعادتند در کمال جدیِّت از خوردنی های خویش مراقبت دارند که مبادا لقمه ی از حرام گرچه در ظاهر هم به حکم شرع بر آنها حلال باشد بخورند زیرا تمام سعادت انسان در سلامتی قلب اوست و تمام بدبختی و شقاوت و خسران دنیا و آخرت در گرو خرابی قلب اوست و چنانچه در سفینه البحار از پیغمبر اکرم (ص) نقل شده که فرمودند :

به درستی که در بدن انسان قطعه گوشتی است که هر گاه سالم ماند تمام بدن سالم می باشد و هر گاه مریض شود تمام بدن مریض می شود و آن قلب انسان است .

مطالبی را که حقیر گردآوری نموده از کتاب طریقت حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (قدس سره الشریف) می باشد که ایشان طریقت خود را در نامه ی به دوستان خود اینچنین اظهار می کند :

1.  غذای حلال

2.  توجه به نماز و حضور قلب در هنگام نماز                     

3.  بیداری قبل از اذان صبح

در قرآن و روایات معصومین احادیث و آیات زیادی از ائمه معصومین در خصوص رزق حلال آمده است از جمله سوره مبارکه طه - محمد (ص) که در سوره طه آیه 81-80 آمده است .

آیات :

یا بنی اسرائیل قَد اَنجَیناکُم مِن عَدُوِّکُم وَ وااعَدناکُم جانِبَ الطُّورِ الاَیمَنِ و نزّلنا عَلَیکُم المَنَّ و السَّلوای 80 کُلُوا مِن طَیَّباتِ ما رَزَقناکُم و لا تَطغَوا فیهِ فَیَحِّلَ عَلَیکُم غَضَبی وَ مَن یَحلِل عَلَیهِ غَضَبی فَقَد هَوی 81

خداوند متعال می فرماید: ای بنی اسرائیل ، ما شما را از شّر دشمن نجات دادیم و از شما در وادی ایمَن و کوه طور وعده خواستیم (تا به مناجات موسی، کلام حق را بشنوید) و برای قُوت شما، مَنّ و سَلوای (ترنجبین و مرغ بریان) فرستادیم.80 و دستور دادیم که از این رزق حلال و پاکیزه که نصیبتان کردیم تناول کنید و در آن طغیان و زیاده خواری مکنید و گر نه مستحق غضب من می شوید و هر کس مستوجب خشم من گردد همانا خوار و هلاک خواهد شد 81 . بنابراین حکمت و فلسفه عذاب قوم بنی اسرائیل راه خداوند متعال در زیاده روی در خوردن و شکمبارگی بیان فرموده است و این در حقیقت قانون لایزال الهی است برای همه انسانها، که پرخوری و اسراف در خوردن ، باعث خشم و غضب خدا می شود و نتیجه خشم خدا هم، هلاکت و نابودی و گرفتاری به انواع و اقسام ناملایمات در طول زندگی است چه بخواهی و چه نخواهی .

در سوره مبارکه محمد (ص) آیه 12 : اِنّ الله یُدخِلُ الَّذینَ امَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ، جَنّاتٍ تَجری مِن تَحتِها الاَنهارُ و الّذینَ کَفَروُا یَتَمَتَّعُونَ و یَأکُلُونَ کَما تَأکُلُِ الاَنعامُ و النارُ مَثَویً لَهُم .

خداوند متعال می فرماید : خدا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند به باغ هایی داخل می سازد که از زیر آن نهرها روان است و اما کسانی که کافر شدند و سرگرم عیش و نوش دنیایند می خورند آنطوری که چارپایان می خورند و در آخرت جایشان آتش است .

چنین بر می آید که خداوند متعال یکی از اوصاف زشت کافران را، پرخوری همانند حیوانات ذکر کرده بدین معنی که انسان پرخور، از مقام انسانیت پایین افتاده و به درجه حیوانیت نزول می کند و هرگز کلام خدا و سخنان انبیاء و اولیاء در گوش او اثر نمی کند و در طول تاریخ اکثریت مردم از پیامبران الهی پیروی نکردند.

حدیث اول : قال رَسُولُ الله لا یَدخُلُ الجَنَّهَ مَن نَبَتَ لَحمُهُ مِنَ السُّحتِ اَلنّارُ اَولی بِهِ :

رسول خدا (ص) فرمود : نمی رود داخل بهشت کسی که روییده باشد گوشت بدن او از غذای غیر مشروع و آتش به چنین بدنی سزاوارتر است .

حدیث دوم : قال رسول الله : اَلعِبادَهُ اَکلِ الحَرامِ کَالبَنآءِ عَلَی الرَّملِ : بندگی خداوند با خوردن مال حرام، مَثَل ساختمانی است که روی ماسه بنا گردد.

حدیث سوم : قال رسول الله : الجَنَّهُ مُحَرَّمَهٌ عَلی جَسَدٍ غُذِیَ بالحَرام :

رسول خدا فرمود (ص) : بهشت حرام است بر بدنی که از غذای حرام تغذیه کرده باشد.

حدیث چهارم : قال رسول الله : اِذا وَقَعَتِ الُّقمَهُ مِن حَرامٍ فی جَوفِ العَبد، لَعَنَهُ و کُلُّ مَلَکٍ فی السَّمواتِ و الارض وَ مادامَتِ اللُّقمَهُ فی جَوفِهِ لا یَنظُرُ اللهُ اِلَیهِ، وَ مَن اَکَلَ اللُّقمَهََ مِنَ الحَرامِ فَقَد بآءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللهِ : فَاِن تابَ، تابَ اللهُ عَلَیهِ و اِن ماتَ فَالنّارُ اَولی بِهِ .

رسول خدا (ص) : هر گاه لقمه حرام در شکم کسی وارد شود. تمام ملائکه آسمان و زمین، او را لعنت کنند و تا زمانی که این لقمه حرام در شکم باشد خداوند به سوی او نظر رحمت نمی کند و هر کسی لقمه حرام بخورد پس موجبات غضب الهی را فراهم نموده، اگر توبه نماید خداوند توبه او را قبول می نماید و اگر بدون توبه از دنیا برود ( و رضایت صاحب مال را فراهم ننماید) به آتش جهنم سزاوارتر است.

حدیث پنجم : قال الصادِقُ : قِلَّهُ الاَکلِ مَحموُدٌ فی کُلِّ قَومٍ ، لِاَنَّ فیهِ مَصلَحَهَ الباطِنِ و الظّاهِر

حضرت امام صادق (ع) می فرمایند : کم خوری خصلتی است بس نیکو و صفتی است بس رفیع و ارجمند، در هر حال و نزد هر قوم، چرا که کم خوردن موجب صلاح باطن و ظاهر است .

همچنین نقل شده حضرت امام حسین (ع) در روز عاشورا هر چند مردم کوفه و شام را نصحیت نمود فایده نکرد سپس حضرت به انها فرمود : چگونه امید داشته باشم که موعظه در قلب شما اثر کند و حال ان که شکم های شما از مال حرام پر گردیده است .

منابع : 

کتاب طریقت حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (قدس سره الشریف) - نوشته آقای رضا مرندی - چاپ اول

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: